تأثیر قارچ‌های Glomus mosseae، G. intraradices و Gigaspora gigantea بر رشد و جذب عناصر غذایی در نهال‌های ارغوان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر قارچ‌های میکوریز بر رشد (ارتفاع، قطر یقه، حجم ریشه، طول ریشه)، بیومس (وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی) و جذب عناصر (نیتروژن، فسفر، پتاسیم در ریشه و اندام هوایی) در گونه ارغوان (Cercis griffithii) بود. برای این منظور در شرایط گلخانه‌ای تأثیر سه نوع قارچ Glomus mosseae، G. intraradices و Gigaspora gigantea به همراه شاهد، به مدت 8 ماه ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان داد که درصد آغشتگی ریشه نهال‌ها با قارچ‌های G. mosseae و G. intraradices بیشتر از قارچ Gi. gigantea است. علاوه بر این، ارتفاع، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه نهال‌های تلقیح شده با قارچ G. mosseae از سایر نهال‌ها و تیمار شاهد بیشتر بود. در حالی که قطر یقه، طول ریشه و حجم ریشه نهال‌های تلقیح شده با قارچ G. mosseae اختلاف معنی‌داری با نهال‌های تلقیح شده با G. intraradices نداشت، هرچند از تیمار شاهد بیشتر بود. از سوی دیگر، قارچ‌های مختلف آثار متفاوتی بر جذب عناصر در نهال‌های ارغوان داشتند. به طوری که جذب عنصر پتاسیم در ریشه نهال‌های تلقیح شده با قارچ Gi. gigantea از سایر تیمارها بیشتر بود، در حالی که پتاسیم جذب شده در اندام هوایی تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. علاوه بر این، قارچ‌های میکوریزی سبب افزایش جذب فسفر و نیتروژن در اندام هوایی نهال‌ها شد، در حالی که در ریشه نهال‌ها اختلاف معنی‌داری بین تیمارها از نظر میزان فسفر مشاهده نشد. در حالت کلی، بر اساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که از نظر بهبود شرایط رشدی بین قارچ‌های بررسی شده برای تلقیح به نهال‌های ارغوان، مناسب‌ترین قارچ‌ها به ترتیب G. mosseae، G. intraradices و Gi. gigantea هستند.